Predator: Strefa zagrożenia Cały film (2025) • Online • Vider

Po sukcesie „Prey”, który tchnął nowe życie w zmęczoną franczyzę, reżyser Dan Trachtenberg wraca z filmem, który przesuwa granice tego, czym może być kino o Predatorze. „Predator: Strefa zagrożenia” (oryg. Predator: Badlands) to połączenie epickiego science fiction, survivalu i emocjonalnej opowieści o tożsamości.
Tym razem łowcą nie jest człowiek – lecz sam Predator.

Predator: Strefa zagrożenia – Nowy mit, nowy łowca

Fabuła filmu zaczyna się na planecie Yautja Prime, gdzie młody, niedoświadczony Predator imieniem Dek zostaje uznany za zbyt słabego, by zasłużyć na miano wojownika. Jego ojciec, potężny i bezwzględny Njohrr, rozkazuje bratu Deka, by go zabił. W akcie buntu brat pozwala mu jednak uciec na odległą planetę Genna — miejsce, z którego nikt jeszcze nie wrócił.

Dek wyrusza, by zapolować na mityczną bestię zwaną Kalisk — legendarne stworzenie, którego pokonanie miałoby dowieść jego wartości. Zamiast klasycznego polowania dostajemy jednak film o przetrwaniu, empatii i przekraczaniu własnej natury.

Niecodzienny sojusz: Predator i android

Po katastrofie statku Dek spotyka Thię – uszkodzonego androida korporacji Weyland-Yutani (tak, tej samej, która przewija się w uniwersum „Obcego”). Thia jest pozbawiona nóg, zniszczona, ale wciąż zdeterminowana, by odzyskać swoje ciało. Z początku traktują się jak wrogowie, jednak w świecie, gdzie każda forma życia chce ich zabić, uczą się współpracować.

Thia i Dek to najdziwniejszy duet w historii serii – Predator i maszyna, które uczą się… zaufania. Elle Fanning w podwójnej roli (Thia i jej „siostry” Tessy) gra z niezwykłą subtelnością – w jednej wersji postaci ciepło, w drugiej lodowaty dystans. To dzięki niej film zyskuje duszę, jakiej w serii „Predator” jeszcze nie było.

Planeta Genna – raj i piekło w jednym

Trachtenberg po raz kolejny udowadnia, że woli intymne światy od spektakularnych bitew. Genna to planeta żyjąca – organiczna, niebezpieczna i piękna. Krajobrazy przypominają miksturę Nowej Zelandii, Islandii i koszmarów HR Gigera: gigantyczne rośliny przypominają mięśnie, skały oddychają, a mgła zdaje się reagować na ruch.

To nie jest tło – to przeciwnik. Każda scena na Gennie to walka o tlen, ciepło, orientację i psychikę. Kamera trzyma się blisko bohaterów, przez co czujemy się jak w środku obcego organizmu.

Od ofiary do łowcy

Kiedy Dek odkrywa, że Kalisk ma potomstwo – małą, quasi-zwierzęcą istotę nazwaną „Bud” – jego misja nabiera innego sensu. Zamiast zabijać, postanawia chronić. W międzyczasie Weyland-Yutani wysyła ekspedycję, by przechwycić zarówno Kaliska, jak i samego Predatora. To prowadzi do serii spektakularnych scen akcji – ciasne korytarze, eksplodujące laboratoria, walka z maszynami i biomechanicznymi potworami.

Kulminacja to pojedynek między Deki i Tessą (androidem w mech-zbroi, sterowanym przez Fanning w podwójnej roli). To futurystyczna reinterpretacja finału z „Aliens” – brutalna, ale też emocjonalnie rozdzierająca.

Dek wraca na Yautja Prime z trofeum – nie ciałem Kaliska, ale czaszką swojej przeciwniczki. Gdy jego ojciec odmawia mu uznania, Dek dokonuje ostatecznej zemsty. To scena równie szekspirowska, co bestialska.

Nowi bohaterowie, nowe emocje w filmie Predator: Strefa zagrożenia

Dimitrius Schuster-Koloamatangi jako Dek to rewelacyjne odkrycie. Jego Predator nie jest niemy – jest młody, impulsywny, pełen emocji. Rzadko zdarza się, by widz współczuł kosmicznemu łowcy, ale tutaj naprawdę kibicujemy jego walce.

Elle Fanning z kolei tworzy dwa bieguny człowieczeństwa: empatię i kontrolę. Thia jest androidem, który uczy się czuć, a Tessa – maszyną, która zapomniała, że kiedykolwiek czuła. Jej gra to majstersztyk subtelności.

Styl i reżyseria całego filmu

Trachtenberg nie kręci „Predatora 6”. On kręci „Predatora 2.0” – film o ewolucji gatunku. Kamera jest blisko ciała, zmysłów i rytmu oddechu. Sceny akcji są surowe, ale czytelne. Efekty praktyczne dominują nad CGI, co nadaje całości organiczny realizm – śluz, błoto, krew, pot, iskry z uszkodzonego sprzętu.

To nie blockbuster z tysiącem wybuchów. To film, w którym nawet scena ciszy ma ciężar.

Motywy i przesłanie w Predator: Strefa zagrożenia

„Predator: Strefa zagrożenia” to film o dojrzewaniu i sprzeciwie wobec systemu.
Dek buntuje się przeciw ojcu, przeciw kulturze, przeciw naturze, która każe mu zabijać, by żyć.
To historia o stworzeniu, które staje się bardziej ludzkie niż jego twórcy – motyw z Frankensteinowską nutą.

Sojusz z androidem i dzieckiem Kaliska to symbol: tylko współpraca między tym, co organiczne i syntetyczne, może przetrwać w świecie, który sam siebie zjada.

Produkcja i odbiór

Zdjęcia realizowano w Nowej Zelandii i na Islandii – w prawdziwych, ekstremalnych warunkach. Trachtenberg znów pracował z ekipą z „Prey”, stawiając na fizyczność i autentyczność. Efekty stworzyło studio odpowiedzialne za „The Mandalorian” i „Dune”.

Światowa premiera odbyła się 3 listopada 2025 w Los Angeles, a 7 listopada film trafił do kin na całym świecie. Krytycy chwalą „Badlands” jako „najbardziej emocjonalny film w historii serii”.

Serwis Variety nazwał go „Predatorem, który ma serce”, a magazyn Empire dodał: „W końcu ktoś zrozumiał, że łowca też może być ofiarą.”

Podsumowanie – łowy na emocje

„Predator: Strefa zagrożenia” to film, którego nikt się nie spodziewał – mądry, brutalny i pełen serca. Nie chodzi tu o to, kto kogo upoluje, ale o to, czy ktoś jeszcze potrafi czuć w świecie stworzonym do polowania.

Trachtenberg daje serii nowe życie, pokazując, że nawet Predator może mieć sumienie, a empatia potrafi być najgroźniejszą bronią.

To kino, które łapie za gardło – i nie puszcza do ostatniej sceny.

Informację na temat filmu online

Cały film "Predator: Strefa zagrożenia" na VOD - Gdzie obejrzeć?

Predator: Strefa zagrożenia - zwiastun online w wersji PL

Podobne filmy do Predator: Strefa zagrożenia:

Zwierzogród 2

0 2025

TRON: Ares

0 2025

Nikt 2

0 2025

The Old Guard 2

0 2025

Fantastyczna Czwórka: Pierwsze kroki

0 2025

Superman

0 2025

M3GAN 2.0

6.8 2025

Guns Up

5.9 2025

28 lat później

0 2025

F1: Film

0 2025